Duy Beni Şiiri - Arif Kurt

Mavi göğü yırtan kartalın yalnızlığında,
Ve şarkısında bir bülbülün seher vakti.
İçini dolduran reyhan kokusunda duy beni,
menekşelerin mor-beyaz rengiyle akıp mavi gözlerinden
Benliğinde saklıyorum kendimi.
İçini titretiyorum zaman zaman.
Yaş olup süzülüyorum gözlerinden,
düşüp yok olmama izin verme n'olur
Tut beni...

Seni sımsıkı saran sisindeyim doğanın,
Aldığın en derin nefesindeyim.
İçinde beslediğin hevesindeyim,bebeğim
Duy beni...

Buğulu gözlerindeyim
Elinden şekeri alınmış bir çocuğun.
Bükülen dudağında,
Yalvaran bakışlarındayım;
Hani insafa getirir insanı.
Hadi şekerimi ver bana,
Duy beni...

Bir karıncanın telaşındayım gün boyu.
Sevgi topluyorum, hasret ekinliğinden.
Her gece gönlünün en derinindeyim,
Düşlerine akıyorum damla damla,
Duy beni...

Arif Kurt