Duy beni Şiiri - Ömer Çetinkaya

Umudumu bağladım,çığlığa seher seher,
İmansız zından olur,Dünya denen geniş yer.

Fikrim oldu yehule,ben onda tepe taklak.
Bir damla göz yaşımla,bu Dünya allak bullak.

Ne idi beni çeken,bu girdabın içine?
Benzemiyor bu acım,benzeyen bir biçime.

Dolup dolup taşıyor,sen beni aşıyorsun,
Benimle nefes nefes,şuramda yaşıyorsun.

Göz yaşımda yıkadım,arıttım yüreğimi,
Hazırladım buyur gel,sana layık yerini.

Gözümdesin beynimde,yol yolsun bedenimde,
Eğer ölçüye vursak,benden fazlasın bende.

Işığım çığlığımsın,rayihamsın seherde,
Beni istilaa ettin,yürekten perde perde.

Şimdi ise boğulmak,hengamında sevgiyin,
Yaşamımın membaı,yanım olmalı yerin.

Ama sen basıp gittin,beni böyle bu halde,
Bende yangın başlattın zından ettin beldem de.

Gel diyorum seherde,geri gel sevgili yâr,
Ne olur kurtar beni,ben den artık eyy ağ yâr.

Gözlerimi yumunca,sülüetin karşımda,
Bana intikalin var,her soluk alışımda.

Ben seni seviyorum,diyememem ne acı?
Duy beni ne olursun! Hayatımın baş tacı...

16.02.1989