Duvarlı İnsanlar Şiiri - Ali Kemal Alagöz

Bir oyun oynanıyor sen de bilirsin
Yani bilmelisin, bilsen iyi olur
Başrol oyuncu bir yerde der ki:
“Sadece beni anlasın istedim içinde duvar olan insanlar”.
Sen düşünürsün ne demektir:
“İçinde duvar olan insanlar”
Zaman alır belki, ama anlarsın.
Düşün, ne çok insan vardır etrafta
İçinde duvarlar olan.
Kiminin duvarı kerpiçtendir,
Biraz çabayla eller ile bile yıkılır,
Yürek serbest kalır ve hemen kuş gibi uçar gider
Kiminin duvarı taştandır
Elle yıkılmaz ama bir iş makinası kolayca yıkar
Yürek korkar biraz ama
Yine de cesaret edebilir kanatlanmaya.
Kiminin duvarı ise demir ve betondandır
Yıkmak için çok uğraşmak çok yorulmak gerekir
Bu insanların yürekleri de sönüktür,
Adeta mecburen atmaktadır
Yorgun, korkak, bezgin, yaşamak istemez bunlar.
Cesaret verirsin, boş boş bakar
Koluna girer kaldırmak istersin, çaba göstermez
Kaldırır kucakta taşırsın, pişman eder seni çektiğin emeğe.
İşte böyle ne çok insan vardır içinde duvarlar olan
Sor şimdi kendine:
“Benim duvarım var mı içimde, varsa hangi tip duvarlı insanım?”