Duvarların Dili Olsa Şiiri - Şükran Atasay

dört kara duvar arasında yangın
her yanı kül bürümüş bir şehir duruyordu
bir şehir içimin ortasına çökmüş uzakta bir dağ gibi
hilebaz vaadler yalan sözler söyleyen şımarık sesler ile
kandı kanacak haldeyken buldu beni elleri,
kanadım kanayacakken
sonra doğdu güneş ya da ben mi sonradan gördüm
bu deniz, bu nefes, bu ağaçlar, bu düş, yazlar...
odamda resmi...
avucum kan içinde sırf unutmayayım diye sevdiğimi seni
kazıyarak tenime
bir de bu koku...
şehir fethedildi
düşümde İzmir, dilimde ismi
nice göçlerden döndüm baharı beklemeden
yüreğimde telaş
dipsiz bir kuyuya atılmışım gibi geliyordu
derin bir uykudan uyanmadan önce