----------------------------------------
Ağın içinde kıvranan gözleriyle
Öylece bakar kadın.
Bir anlam veremezsiniz
Uzatıyor mu ellerini al diye
Yoksa seni de mi almak istiyor ağının derinlerine…
Bilinmez.
Karanlığın sessizliğini
Hıçkırıkları deler kadının…
Hiçbir ışık aydınlatmaz içini,
Hiçbir renk girmez hayatına,
Yastık siler gene gözyaşlarını…
Kalemi,
Örgüsü,
Fırçası,
Mikrofonu elinde bir kadın
Yüzündeki boyalara inat,
Ak pak bir dünyanın şarkısını
-Ruhunu satarak -
Haykırır dünya denen sahneye…
Aşk adına dinlenir tüm şarkılar da
Dokununca bencilliğinin teline o nazik el,
Bükülür bileği,
Ağlayan kimin umurunda ki…
Sus kadın,
N’olur sus,
Dolaşmış saçlarına şu ağ…
Al şu sustalıyı da
Kes saçının bağını
Ya da
Keser gibi yap bilcümle bağlarını da
Korkut…
Bak,
Nasıl da kul köle oluyor aslan parçaları…
Nasıl da kısılıyor radyonun sesi…
Yok…
Yakışmıyor ki eline,
Seni almalı,
Baş tacı etmeli…
Sana ana demeli,
Sana yâr demeli,
Sana kızım demeli…
Çıktığın o kapıda bırak dertlerini,
İn sandığın tahttan da
İnsan olduğunu bilsinler;
Karanlığın gözünden,
Yıldızın şavkından,
Dağın dumanından
Ve Allahın gazabından korkmayanlar.
3.1.2010
SERAP HOCA
Kayıt Tarihi : 5.2.2010 10:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yumruk olan bu elden Şu ıpıslak gözlerden Hadi bir umut çıkar ama Dönüp durma çevremde. ---------------
