/Bitmemiş romanın kahramanı gibi, saçı sakalına karışmış bir yaşlı adam
çıkıp sayfaların arasından, yorgun ve ağır adımlarıyla yürümeye başladı bana doğru. Temelinden söktüğü odasının duvarlarını, bir pankart gibi elinde taşıyordu. Tam önümden geçerken durdu. Ve pankartın ön yüzünde yazılanları okumamı ister gibi gözlerimin içine baktı…./
*
odamın duvarlarına en sarhoş harflerimle ismini yazıyorum
gece-gündüz demeden sevdanı ben, seninle böyle yaşıyorum
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
