Duvarlar Şiiri - Yunus Ali Sinanoğlu

Duvarlar yıkıldı,
sur aşıldı,
ses dudağında israfilin,
dua var boğazında kimsesizin...

Komprador burjuvazi bitti...
Tel tel dantel dantel tükendi....
ellerim eskidi sahiden,
tarih gibi geçmişim derinden...
Mabedimde kuş sesleri, çam dikimi...
Havariler ufuklardan kaçıyor sanki....
El yordamı bir karanlık
Ürperen taşlar kör bir aydınlık...

Ah rakamları sihrin,
Bir de rüyaları ebcetin,
Bir masaldır yaşamak masal....
Esatirde saklı hülyalar var....

Ne dikenli limondur bu hayat...
Sarı damlalarında ab-ı nasihat....
Istihareye yat, yat, yat....
Uyanma karanlığa düğüm at...

Sütunları neydi halinin,
Geçmişi şimdi mi, şimdiyi dünde mi diledin,
Küllün cüzüne varırken elin
Amin dediğin şükre kem diyemedin...

Ah hay, ah hay,
Neden yıktın gemileri,
Neden estirdin fil dolu yenileri,
Sen ki keşfe keder kıtalar aşandın,
Sen yalana taş atandın,
Kafana taktığın taclar mı seni şaşırttı,
İncittiğin kışlar mı başını acıttı,
Ruhuna iz damlaya nakis,
Memlekette bir his,

Umdeye atılmış şahanlardın,
Kaleye takılmış renanlardın,
Ukbaya dayanmış cananlardın,
Kıbleyi şaşırmış emirlermiyiz....

Günahın sattığı kurtuluş nerde...
Haleye taktığın müjdeler kimde...
Sabra ilişen laleler niye,
nasıl, nasıl bir söyle....

Şahsını arayan şiirdin sen,
Mektuba kahırlı devirdin sen...
Mazlumdan zalime evirdin sen...
Üzeni üzdün, düzene güldün...
Düzerken düzüldün...
Kaybolan fakirdin sen...

Şimdi o hayal atlıları,
müjdeye aşına martılar,
hasret kanadında burçlar,
içinde hırstan dar avuçlar

Bu zaman kutlu zaman değil,
Dünya kadıya mülk değil,
Zalim bensem zalim bir değil,
Yolunu kaybedene yol malum değil....
Sislerin içinden atmazsa kemendini İlah,
Sonunda kaybolur sahralar rikab....
Bendeleri bir
Sevdaları bir
Yolu şaşkın arzular
Gün önünde bile bir şiir var..