Bir sırrı onlar yaşatır, onlar büyütür.
Her nefesim iz bırakır, taş gövdelere!
Basamak basamak yükselipte üst üste.
Ah! derdimi daha anlatmadan duyarlar.
Nede benzer sesin, pürüzlü yüzlerine.
Gönlüm bir umuda saplanmadan önce.
Bir heceyi onlar ısıtır onlar soğutur.
Söylediklerim kulaklarına ulaşmadan evvel.
Bir eceyi rüyama onlar yansıtır, onlar soğurur.
Gözlerim gözbebeklerinle buluşmadan evvel.
Kimse bilmez, lakin, onlar konuşur ve anlarlar.
Bir geceye tutkun, bir bana dost duvarlar.
Kayıt Tarihi : 21.11.2013 13:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Öztaylan](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/11/21/duvarlar-86.jpg)
benim şiirimde bir karamsarlık büyük bir sitem vardı.
Duvarlar adlı şiirinizi okurken hem kendi şiirime gittim hem de kendi içimde bir öz eleştiri yaptım..
Daha yumuşak bir dille ne çok şey anlattığınızı görünce..
Saygılar...
TÜM YORUMLAR (11)