Duvarlar Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

duvarını arala,
arkasındaki dünyayı hatırlaman gerekiyorsa...
çöktü değil mi? karanlık,dikenli teller elini yırtmakta...
kaçmak isterse yol verme demişti kalbim,
uçurumlara yürümesin sevdiğin...
köprülerimden ne yolcular geçti,
bir razı olmadılar Allah'tan...
titrek sokakların kaldırımlarından geçerken yüreğini neden saklıyorsun?
korkma,
yaşadığını
sadece sen ve
Allah biliyorsunuz....
dönüp dolaşıp yine varacağın yer,
bir beden boyunda toprak,
ya da biraz uzun ne fark eder,
derinliğinde kaybolacak etlerin,
kemiklerin de eriyecek....
benim yanık gönlümü sakın bir yere götürme,
görmek istemiyorum kalbini hatıralarımda...
ikimizin kanından yapılma bir yürek daha var
daha atmaya yeni başlayan....
nasıl söylesem duvarlarındaki isin yalnızlığını,
tellerin dikenine sarılman boşuna,
çiçekler var hala solmamış....
adına rastlamayacağım bir güneş bırak bana yeter,
duvarında gölge etmeye yok niyetim,
öylesine geldim,
bir bakıp
hemen çıkacağım düşlerinden.....