Duvarlar Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kanayan bir yara olmuş zavallı yüreğim,
Her akşam başlar kanamaya batan güneşle birlik,
Düşer dururum dört duvar arasına
Görmesin diye eloğulları, elkızları,
Kapanır kalırım kendi üstüme bir kalın kara perde gibi,
Merhem ederim gözyaşlarımı yürek yarama,
Seni sevmek benzediğinden beri
Harama.

Sen olmadıktan sonra kapansın kapılarım, pencerelerim,
Çivilensin bu sevda tanımaz dünyaya karşı,
Ne gün eğilip baksın penceremden,
Ne ayışığı süzülsün eşiğimin altından,
Ne yağmur çağırsın beni camlarıma vurarak,
Ne hatırımı sorsun rüzgar,
Karabasan olup çullanacaksa; varsın çullansın üstüme
Anılar.

Nice bir elemli günlerim yaşar durur duvarlar arasında,
Nice bir dökülmüş gözyaşlarım,
Nice bir ağarmış saçlarım,
Dilim lal, gözlerim kör olduğu için senden başkasına,
Ve düştüğüm için bir büyük karasevdanın
Arkasına.

Nice bir yıllardır yaralar içinde yüreğim,
Ilgıt ılgıt kanlar içinde,
Nice bir yıllardır gözlerim yaşlardan perişan,
İllallah dedim bir ömür boyu özlemlerden,
Ayrılıklardan,
Ancak ölünce kurtulabileceğimin farkındayım
Duvarlardan.

(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 97-98/100)