Duvarlar Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Görülmüş mü bir sorun? şöyle içten gülüşüm,
Yüzümün tek aynası, emsalidir duvarlar…

Keyiften değil hüznü, saatlere bölüşüm,
Bulup bulup yitirmenin timsalidir duvarlar…

Su gibi aktı zaman, çaresiz büklümlerde,
Rabbe boyun büküşümün, ram halidir duvarlar…

Yek pare yalnızlığım, sarışın iklimlerde,
Kudüs gibi bir güzelin, rum halidir duvarlar…

Işıksız akşamlarda, kan sızar oluk oluk,
Yürekten vurulmanın, tam halidir duvarlar…

Arzular üryan kalır, hasretin rengi soluk,
Gül tenini öpmenin, ham halidir duvarlar…

Yaklaştıkça ölüme, ince ince elersin,
İyiliğe sövmenin, zem halidir duvarlar…

Çatlayan yüreğini, çığlıklara belersin,
Kırık bir bağlamanın, bam halidir duvarlar…

İsmail’ce uzanıp, kendimi koç ederken,
Yalınız ölmelerin, hem halidir duvarlar…

Yürekten yâre doğru, kavimler göç ederken,
Kâbe’nin son örtüsü, kum halidir duvarlar…

Bedende zincir izi, kalpte açık yaralar,
Ruhsatı Ker belanın, gam halidir duvarlar…

Kapısında cenneti, küçük bir el aralar,
Cehennem seyretmenin, cam halidir duvarlar…

Gözlerimde yağmurun, dinmesini beklersin,
Korkuya sapladığım, nem halidir duvarlar…

Yabani bir serçenin, inmesini beklersin,
Ölüme aldanışın, yem halidir duvarlar…

Kuşatması bitmiştir, hasret sura dayanır,
Siyah kaşın çatımı, kem halidir duvarlar…

Suyu bir kez görür de, ateş birden uyanır,
Bitmeyen yalnızlığın, dem halidir duvarlar…

Biliyorum yalnızlık, Allah’ıma mahsussun,
Elif gibi durmanın, tüm halidir duvarlar…

İnsan kendi sonunu, bilen varsa konuşsun,
Ha dan önce gelmenin, cim halidir duvarlar…

Rüzgarlarım özgürdür, gelip geçer durmadan,
Dor Atın ağızında, gem halidir duvarlar…

Şairleri ölmez ki, şiirini vurmadan,
Nuh’un son gemisinde, can halidir duvarlar…

Yüzün ekşir zamanla, tadın piyaza çalar,
Mühleti beklemenin, imhalidir duvarlar…

Damla damla üşürsün, rengin beyaza çalar,
Gökyüzünden düşmenin, son halidir duvarlar…