...ve,
kendilerini bir kardeş kanının ortasında buldular. Doğrusu,
yazık oldu, bu ülkenin çocuklarına...
Yan yana, alt alta,
Duvarlar yazmış adını: Ahmet, Mehmet, Süleyman...
Duvarlar kırmış/ kolunu, kanadını.
Ve,
Sıra sıra resimler ortasından yırtılmış,
Ya da bir boya, vurulmuş kara!
Ağlar Mehmedim, yere atılmış...
Ayaklar bassın diye mi,
Ahmedim yerde, Mehmedim yerde? ! ..
Daha neler yazılacak kim bilir,
Ey sararmış duvarlar! Hani, güllerim nerde?
Bu köşe benim
-Hayır! Senin değil, o köşe benim!
-Sen yazma onu, ben yazarım!
Duvarlar, ah duvarlar! Kanlı bedenim...
Kim derdi ki, şu gencecik yaşta
Duvarlarda kalsın bütün bir ömür? ..
Adım adım sokakları dolaş da
Duvarlar ağlasın, hüngür hüngür...
Karanlık bir sokak ortasında
Zincirlere vurulmuş ayak sesleri.
Ve elinde bir yangınla o, sinsice yaklaşır,
Duvarların feryada benzer sesleri...
Duvarlar, vatanımın alın yazısı,
Duvarlar, bileklerime vurulmuş zincir sesleri.
Duvarlar, anaların sararmış, solmuş yüzleri,
Duvarlar, yaprak yaprak güllerin nefesleri...
Kayıt Tarihi : 2.7.2004 22:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sadık Softa
Çocuklar,
Güzel yüzlü çocuklar
Ne kadar umutlu gözleriniz
Ya kalpleriniz:
Pamuksu sevgiyle dolu.
Güldüğünüz zaman
Özgürce uçan
Ak bir güvercin.
Ağladığınızda savrulan kar misalı
Gözyaşlarınız
Kıskanıyorum sizi çocuklar!
Bu denli mutluluğunuzu
Kıskanıyorum! ! !
bize çocuklarımızın mutluluklarını kıskanmak düşsün olmamış yarınlarda....onlara ağıtlar yakmak değil....başarılar..Yüksel Özbek
Beyaz duvarlar gördüm, altı kızıl boyalı,
Beyaz duvaklar gördüm, namus pullu cilalı,
Hayat duvarda yaşar, duvar hayata mezar,
Sözlerde ki duvarsa, anlayışları bozar.....
Sevgi ve muhabbetlerimle...
TÜM YORUMLAR (10)