Duvarlar Şiiri - Metehan Kılınç

Duvarlar,
Duvarlar,
Duvarlar, yerden çakılı duvarlar,
Duruyor dimdik, başsız duvarlar,
Okuyor hem yazıyor, akıllı duvarlar,
Yoktur elinde bir simidi, aşsız duvarlar...

Yanıyor, yandırıyor tüm alemi,
Ayakta tutuyor dünyayı hemi,
Görmez gözü, ağlar kalbi,
Bir kalbi çukurda duvarlar.

Alçılar altında gömülmüş yürekleri,
Boşa çekiyor aşk denizinde kürekleri,
Bozamaz aşkın büyüsünü bir tekleri...

Yıkılmaz bir misaldir bu bin yıllık sütunlar,
Tutuşsa da bazı bazı aşkın etekleri,
Yarına kalacak hatıralardır ancak bunlar...

Diken var diye geçilir mi gülden dendi,
Duvarlar şahı bir duvar göründü,
Cümle aleme bir ömür övündü...