Etrafım duvarlarla çevrili
Yıkamıyorum da hiçbirini
Gidiyorum sessizce
Yok tek başıma
Gülüşlerin geliyor aklıma
Koluma sarılıyorsun beklemediğim bir anda
O duvarlar artık yokmuş gibiler
Senle beni bir olmuşuz meğer...
Sandım ki sevdin beni
Öyle yakın davrandın ki
Tutamadım dilimi
O duvarlar tekrar oluştu
Aklım kalbim ile bozuştu
Bu dünya varoluşun yokuşuydu
Gönlüm isyan edip tutuştu
Kayıt Tarihi : 11.12.2017 20:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Berkay Tunç Serin](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/12/11/duvarlar-111.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!