Duvarlar Şiiri - Bedri Kenan Karaal

Yerin kulağı var derler, onların yok deme sakın,
Vallahi de billahi de, fısıldasan duyuyorlar,
Soğuk, dilsiz, taş yığını, bana senden daha yakın,
Benle kalktığına göre, benle yatmış bu duvarlar.

Yine senli bir akşamdı, seviyorum onu dedim,
İnan sessiz sakinlerdi, sandım bunlar uyuyorlar,
Ne dersiniz, olacak mı, var mı bunun sonu dedim,
Dudağımda her heceye, kulak kabartmış duvarlar.

Yoksa kimden duyacaksın, nasıl sabah olduğunu,
Savaş kopan bu odada, yoklar gibi ama varlar,
Kim görecek şu garibin, saçlarını yolduğunu,
Tutup bire bin katarak, ne de abartmış duvarlar.

Söylüyormuş her gelene, boynu bükük gezdiğimi,
Kirleniyorlar tabii ki, senede bir boyuyorlar,
Cümle alem nerden bilsin, kime, neye yazdığımı,
Bazen doğru bazen söze, yalan katmış bu duvarlar.