Duvarla Konuşmak Şiiri - Seyrani Göl

her sabah
gözlerim o yuvaya çarpıyor
bir zamanlar
hayatın öylece durduğu yere

duvarla konuşuyorum artık
— sahi, sen gördün mü
ilk uçuşlarını?
korkmuşlar mıydı
yoksa
alkış bekler gibi mi süzülmüşlerdi göğe?

bir sessizlik sinmiş sana
sıvalarına kadar işlemiş
ne zaman dokunsam
elimde bir tedirginlik kalıyor

duvar,
bana kırlangıçların sesini anlat
ya da anlatma
yalnızlığı paylaş yeter
S.GÖL