Duvar Dibi...ÖLÜMLER Şiiri - Yorumlar

atiye hanım ne yazıkki kimsesizlerin sonu duvar diplerinde hayata son vermek oluyor 1964 yılından tanıdığım birisi vardı o genç yaşta yazmıştım
sizin düşünceleriniz bende o zaman ouşmuş ki bu şiiri yazmışım sizn ferhatınız benim AHMET AMCA m aynı akibeti yaşadılar
Ahmet amca

Giderken amacı yok,gelirken de olmamış
Altmış yıl yaşamışta, kendine eş bulmamış

Düşünmemiş yarını,gününü gün eylemiş
Bu gün buldumsa yerim,yarın hak kerim demiş

Eşi,işi olmamış,sıcak aşı olmamış
Yaşlılığı düşünüp,tedbirini almamış

O şimdi yatağında yaşlanmış bir hastadır
Azrail’i döşünde, can almak kastındadır

Kurtulmak imkansızdır, ecelin pençesinden
Herkes döner sırayla, bu yolun köşesinden

Ne atlı geçer bu yoldan,ne rastlanır yayaya
Gelmiş yolculuk sırası,şimdi Ahmet amcaya

Bir şey anlatmak istiyor ağlamaklı bakışlar
Üzüntüyü belirtir,yanaktan akan yaşlar

Onun hayatında da ne fırtınalar esmiş
Belli ki yaşamaktan artık umudu kesmiş

Hep hırpalamış durmuş onu hayat kırbacı
Ahmet amca çaresiz, hala çekiyor acı

Azrail’i dost diye çağırıyor sonunda
Verecektir ruhunu,vakit geldiği anda

Bilinmez müze gibi kalacaktır otağı
Hep bekleyecek onu, kırık şarap bardağı

Çekintinin simgesi,alnındaki çizgiler
Anlatmak istiyordu,yetmiyor saniyeler

Paylaştığı son anlarıydı hayallerinin
Anıtı gibiydi sanki,gülmeyen kaderinin

Perde,perde inerken,gözlerine karanlık
Gırtlağında hıçkırık, düğümlendi bir anlık

Bir asrın bittiğine bile tanık değildi
Ahmet amca, altmış yıl yaşadı ve yenildi

Dünya, bu gelenlerin, hiç birine kalmıyor
Ecel,hayata nokta,insan ibret almıyor

Onun tertemiz naşı, neler anlatıyordu
Şimdi başındakiler,hep ona bakıyordu

O cenaze asırlık çınara benziyordu
Her dalında bir ayrı efsane geziyordu

Bir dalında dertleri,diğerinde çileler
Birinde gülmez kader,öbüründe hayaller

Umutları bir dalda, kurumuş yaprak gibi
Desen,desen suratı,çatlamış toprak gibi

Altmış yıllık hayatı anlatan bir tarihti
Hayatının özeti hiç gülmeyen talihti

Dünyanın Ahret’e, bir hatırasıydı o
Giden yolcuların, en sonuncusuydu o

Ufuktan caddelere iner iken kızıllık
Kucak açmıştı ona, gel diyordu mezarlık

Uğurlayanlar üzgün,gözler ise buğulu
Onlarda gün gelecek, kat edecek bu yolu

Saatler adım,adım ilerliyor bu anda
Gidiyor Ahmet amca,dört kişinin omzunda

Şair Yusuf Değirmenci

ÇOK HÜZÜNLENDİM.DUYARLI YÜREĞİNİZİ KUTLUYORUM.bENİM DE GERÇEK HAYATTAN BENZERİ BİR ŞİİRİMİ SİZİNLE PAYLAŞMAK İSTEDİM.SELAM VE DE SAYGILAR............HŞT


Yoksulun Ölümü

Dar gününde elinden tutmayacak sa devlet,
Vicdan firar etmesin, insaf hiç şaşırmasın..
Bir de sahip çıkmaz sa, bel bağladığın evlat
Allah elden ayaktan, kimseyi düşürmesin...

Kulak veren olmadı, yoksulun avazına..
İki damla yaş aktı gözlerinden ağzına,
Yutkundu, çıkmadı söz, dolandı boğazına..
Allah kimseyi evlat eline düşürmesin...

Yoktu, yoksuldu, naçar, ele güne muhtaçtı..
Adam düşünce çaptan, karı da ele kaçtı.
Oğlu var, kızı vardı, ama onlar da açtı,
Allah gördüklerinden kimseyi düşürmesin...

Adam, olan aklını sonunda yitirmişti,
Onu öyle sahipsiz koyanlar bitirmişti..
Kader onu yoksullar evinde yatırmıştı
Allah kimseyi sıcak yuvadan düşürmesin...

Birgün köprüde yattı, birgün çıkmaz sokakta,
Dondu yorgun bedeni, kaldığı soğuk parkta..
-Yoksulun biri- dendi, şimdi cesedi morgta,
Allah vicdansızlara kimseyi düşürmesin...

Antalya-2008

Halil Şakir Taşçıoğlu

O'na da,üç beş küreklik yer eşeriz,
Delikanlının hasıymış FERHAT,
Yiğitler gibi gömer....
Sonrada paşa,paşa döneriz.
vay be.......hüzünlü ve de çok güzeldi....saygılar

ne yazıkki öyle şairim duyarlı ve güzel şiirinizden dolayı yürekten tebrikler

Harikaydi :) yureginize saglik kaleminiz daim olsun***Tam puan***

Delikanlının hasıymış FERHAT,
Yiğitler gibi gömer....
Sonrada paşa,paşa döneriz.
Kim bilir....
Bundan sonra hangi duvar dibinde,
Hangi sahipsizlerin naaşını alır,
Yine bu mezarlık yollarına DÜŞERİZ.

Vakit,günün ikinci yarısını vuruyordu.
Şehrin kenar mahallelerinden bir cami de
Öksüzoğlu FERHAT'a,sela okunuyordu....
Aslında adı bir yerlerden aşinaydı....
Amma; Kim olduğunu bilemedim ya..
Yılın baharı,yazı,güneşi dururken,
Soğuk kış günü,olacak şey miydi bu?
Bizimkisi öyle sıradan...
Konuşuyoruz işte,havadan,su dan...
Ne varsa sarıyoruz,boş bir makara
Toplanmışız o kadim dostlarımazla,
Masamızda fukaralık üstüne muhabbet...
Seslendi yine o şom ağızlı gudubet,
HEY...Duydunuz mu? bre,millet...
FERHAT emmiyeydi bu sukutu sela,
Haydi ne durursunuz,koşun avluya...
Meğerse dün gece,direnişleri tükenmiş,
Bir duvar dibinde,bedeni buz kesmiş,
Öyle naçar ve küskün,HAYATA VEDA ETMİŞ.
Cesedini bulmuşlar bu sabah...
Patlak bir sokak lambası altında.
Öyleya,biz topyekün haddimizi biliriz,
Garibler,bi kesler mezarlığında....
O'na da,üç beş küreklik yer eşeriz,
Delikanlının hasıymış FERHAT,
Yiğitler gibi gömer....
Sonrada paşa,paşa döneriz.
Kim bilir....
Bundan sonra hangi duvar dibinde,
Hangi sahipsizlerin naaşını alır,
Yine bu mezarlık yollarına DÜŞERİZ.

Manidar şiiriniz için kutlarım Atiye Hanım

delikanlı gibi geldik adam gibi gideriz..vedamı aşka vedadır..sanmaki hayata..herşeye rağmen sana rağmen hayat yaşamaya değer..maviler solmadıkca yüreğimde..papatyalar yüreğinize sevgi ile

Daha çok aşınacağa benzer vakıtlı vakıtsız cami önleri, hal böylece sürüp gittikçe..

Duyarlı ve yararlı paylaşımınıza teşekkürler..

Tüm duvar diplerinde kimsesiz ölenlere rahmet ve saygı ile...
Ne güzel dillendirilmiş bu gerçek öykü... Belki bir utancın öyküsü, utanmasını bilen, utanması gerekenleri iyilikle ve kınayarak...
'Meğerse dün gece, direnişleri tükenmiş'
Direnişleri tükenmeden tüm Ferhat Emmilere sahip çıkılması umudu ile...
Bu hazin öyküdeki şiirselliği ve kalemi tam puanım ve saygı ile kutlayarak...
Cumali cumalioğlu

Ömrü yaşamada taşınası mümkün olmayn yükün altında telef olan bedenlerin kaderin gizinde ki halini duygulayan ve insanoğlunun şarhoş yaşantısında ki çarpıklığın vahimliğinin korkunçluğunu duygulayan sınavın ki ahirette sonuçları değerlendirilecek olan..
Çok beğeniyle okuduğum ilamınızın şiirini kutlarım..
Başarılarınızın devamını diliyorum.Sevgilerimle esen kalınız.Erdoğan Vural