Duvar Boşluğu Şiiri - Süleyman Akgül 2

Uykusuz gecenin derinliğinde yürüyorum şimdi
Bilmezdim saatin kaç olduğunu
yastığım yıllara meydan okuyan ve keder kokardı baş ucumda
Biriktirdiğim tüm zamanların sitemli gölgesi
Meydan okurdu gecelerime
Bir mum ışığında beklerdi zaman
Ay her zamanki gibi ışığını kaybederdi

Beklerdim uzun yolların bitmeyen ıslaklığını
Gözlerim uzun uzun dalardı karanlığın en uç noktasına
Yürürdüm ama o yol bitmezdi ayaklarımın çamurlu direnişinden

Masamın başında hep o yanık izler dururdu
Yaktığım son sigaranın köz kokan umuduydu beni yoran
Ve beklerdim mumun gölgesiyle dans eden zihin boşluğuyla

Duvarın korunaklı boyasından sızan esintiler
Koruyamazdı anıların derin kesiklerinden
Işıltılı bir sabahın arzusuyla yanıp tutuşurdu hasretim
sel gibi akan gözlerim susuz bırakırdı vücudumun tüm okyanusunu
Yeşile bulaşan karanlık bir çürümeydi gidişin. Derin ve yitik bir kör kuyu gibi...