Kar olarak asılıyorum dallardan
Vadinin baharına,
Soğuk bir kaynak olarak dolanıyorum rüzgârda,
Nemli düşüyorum çiçeklere,
Bir damla olarak,
Türeyenler gibi
Bir bataklığın etrafında.
Ben, o durmadan ölümü düşünenim.
Uçuyorum, çünkü usulca yürüyemiyorum,
En sağlam yapılarının arasından gökyüzünün
Ve direkler deviriyorum ve duvarlar oyuyorum.
Uyarıyorum, çünkü geceleri uyuyamıyorum,
Denizin uzak sesiyle uyuyamaz diğerleri.
Şelalelerin ağzına çıkıyorum
Ve dağlardan gürültülü kayalar koparıyorum.
Büyük dünya korkusunun çocuğuyum,
Barışa ve sevince asılan.
Çan seslerinin adım adım gün içerisinde ilerlemesi gibi
Ve tırpanın olgun tarlada.
Ben, o durmadan ölümü düşünenim.
Kayıt Tarihi : 19.7.2018 12:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herkese hayırlı imtihanlar ve hayırlı akıbetler dilerim.
DUVARIN ARKASINDA
Vadinin ilkbaharında
Dallarda kar gibi salınıyorum,
Soğuk bir serpinti gibi savruluyorum rüzgârda,
Çiçeklerin içine eriyip düşüyorum,
Çiçeklerin bir bataklıkmışçasına
Etrafında çürüdükleri
Bir damla gibi.
Ölüm-takıntılısıyım.
Sakin yürüyemediğim için uçuyorum
Güvenli binaları arasında tüm göklerin
Ve sütunları deviriyor surları oyuyorum.
Gece uyuyamadığım için uyarıyorum,
Denizlerin uzak uğultusuyla başkalarını.
Çağlayanların ağzına kadar tırmanıyor,
Dağlardan gürültülü kayalar yuvarlıyorum.
İlerleyen günün çan vuruşları gibi
Olgunlaşmış tarladaki tırpan gibi
Mutluluğun ve huzurun içinde salınan
O büyük dünya kaygısının kızıyım.
Ölüm-takıntılısıyım.
kar varlığı bir ağaç dalına tutanmak gibi,
bedenin her zerresini istila eden büyük dünya korkusu , usulca yürümeden, uçmak gibi...
TÜM YORUMLAR (4)