Duvar Şiiri - Onur Uysal

Bir duvar ördük aramıza
Bir duvar ki
Sevgimiz kadar sağlam
sevdamız kadar uzun
ve yüksekti beklentilerimiz kadar...

Bir duvar ördük aramıza, büyüdü usulcadan.
Her kaçan bakışımızda
Ve can dostlara her sığınmamızda
eklendi bir tuğla, bir tuğla daha
elbet istemeden...

Bir duvardı bu örülen yavaş yavaş
Ördük sırtımızda taşıdığımız tuğlalarla,
boşalttık ama hafifleyemedik.
Bir cam gibiydi başta, saydamdı ya,
aradı gözlerimiz birbirimizi, bir şey göremedik
Ve inceydi ince olmasına dokunsak kırılacak,
yine de sessiz çığlıklarımızı ulaştıramadık.

Duvar böyle gün be gün büyürken
Her gelen de bir omuz verdi bu karanlık sevdamıza,
belli ki fark etmeden.
Körleşti gözlerimiz,
sağır oldu kulaklarımız,
İnkar etmek en kolayıydı
kolay oldu duvarı görmezden gelmek...

Bugün,
Arkasında yalnız başınayken şu koca duvarın
Artık duyuluyor çığlığın, çınlıyor haykırışların
Diyorsun, ağlama artık, zamanıdır ileriye bakmanın
Bilmez miyim gülüm, biliyorum,
Arkamı dönüp tüm geçmişe,
açılmayı engin sevdalara
inan ben de istiyorum.

Ama bırakmıyorlar gülüm, bırakmıyorlar
Bırakmıyor duvardaki resmin,
Kulaklarımdan gitmiyor sesin
Silinmiyor aklımdan o sevdalı gözlerin...