Duvar... Şiiri - Kenan Mert Gülveren

belki birisi de küstürülmüş,
sonrası benim gibi herkese küsmüş.
yaralanmış, topuklarından akmış kanları,
topuklarını sarmış, daha yaranın kabukları düşmeden,
yeniden, yine den, daha da derinden yaralanmış.

belki birisi de ağlatılmış,
sonrası benim gibi herşeye ağlamış.
gözyaşları uykularında kurumuş,
güvenmek istemiş tekrar,
sevmiş ve bir çaresini aramış
yeniden, yine den, daha da derinden aldatılmış.

belki birisi de vazgeçmiş,
sonrası benim gibi çemberini çizmiş.
sınırlarının etrafına duvarını örmüş,
dizlerini karnına çekip,
yaşamanın nefes alıp vermek olmadığını düşünmüş.

belki birisi duvarımın öte yanında,
benim gibi birisi...
bu duyduğum nefesin sesi,
hüzünlerinin ve acılarının sahibesi...
bu hıçkırık, bu içten haykırış,
O' nun mu....
kaldırıp başımı baksam mı?