DuVaR Şiiri - Drej Emrah Ona

DUVAR

Bir duvardı sadece aramızdaki engel
Dıştan bakıldığında küçük görünen
Lakin içerden bakıldığında sanki bir çin seddi
Zıplayınca atlayacakmışım gibi geliyor üstünden
Ama yok olmuyor engelin arkasında başka bir engel başlıyor
O kadar masum bir engel ki bazen izin veriyor geçmemize
Ve bir o kadar da zalim bırakmıyor bizleri bir dakka geçirececeğimiz o güzel anlar için
Hesap soruyor her seferinde izin vermiyor sevenlere
Düşünüyorumda canı olmayan bu duvar mı mani olacak diye kendime
Ve düşünüyorumda yıllardır yalnız kaldığından sevenleri ve özleyenleri sevmiyor kendisi
Yalnız kalan ben olsaydım bende istemezdim elbet birinin gülmesini
Bir yanında imkanlar kısıtlı, gülmek ve özlemek hatta beklemek sevmek bile
Diğer yanda kuşlar uçup şarkılar söylüyor, özlemek ve beklemek,yalnız geçen kış ve yapayalnız yürüdüğümüz yağmur yada yalnız söylenen bir şarkı ve yalnız yaşanan bir aşk yok. Beraberce düşünüp eğlenen bir kalabalık, tartışan bir genç grup, sohbetlerine doyulmayan ünüversite akşamları, kol kola dolaşan aşıklar, birbirine bakan o iki göz ve karşılıklı söylenen o iki söz “ Seni Seviyorum ” … Ahhh ah özlemişim be aklıma geliyor yine hasret yine gurbet yine ben ve yine yalnız.
Duvarmıydı kaderimiz, boş bakan gözlerimiz ve güven vermeyen sözlerimiz, kime ilham verir kime uzanır ellerimiz ve ne zaman bitecek boş geçen düşlerimiz bitmeyen düşüncelerimiz.
Umudu arar bu beden, ufuğa hasret kalmış. Güneşin olduğu günlerde bile ayazda kalmış bu yürek ne zaman ısınır bilinmez.
Dedimya öyle bir duvar ki bu bazen bizlere kin bazende bir hediye, bitmeyen günler kalıyor geriye
Ne duvarmış ne gaddarmış düşünce ve korku bırakmıyor bile içeriye, görev aşkıyla yanıyor ölesiye…!
Nedir derdin söyle! Bende bileyim aşıkmısın,dertlimisin,yalnızmısın be nesin…
Öfff konuşmazsın,ağlamazsın,gülmezsin,özlemez ve sevmessin…Peki ne diye dikilirsin hayata inat engel olma yolumu boşalt.
İstemiyorum artık boş düşünmek ve kendi kendime beynimi yemek,özlemek.
Gülmek istiyorum eskisi gibi koşmak istiyorum uzunn bozkırlarda haykırmak istiyorum sevdiğimin ismini gökyüzüne ve hasret kaldığım memleketimi bir kez daha görmek istiyorum bırak ne olursun çekil yolumdan.
İtirafsa itiraf sıkıcısın,moral bile vermiyorsun. Ne bir ümit ne bir ışık nede bir yol göstermiyorsun.
Neyine güveneyim senin ha bana faydası olmayan birine nasıl güvenmemi bekliyorsun.
Ne ben sana nede sen bana güvenmiyorsun, o kadar aç gözlüsün ki devamlı birilerini bekliyor gardiyan gibi hapsediyorsun içine herkesi.
Derdin ne arkadaş isyan bayraklarını çekmek üzereyim pes ettirdin hayattan.
Öyle bir düşünce veriyorsunki saydığım şafak değil sanki ölümün son günleri.
Ama yıldıramazsın beni, benzetemeyeceksin kendine, düşünmeme engel olamayacaksın.
Öyle bir hayal kuracağım kendime senden uzakta, sana nispet olsun diye bu hayalde sevgilimle buluşacak, onunla sabahlara kadar dolaşacağım ve adını bile anmayacağım.
Koşacağım hayata ve yollara inat, bağıra bağıra şarkılar söyleyecek, haykırarak ağlayacağım anacağım o eski günlerimi ve sileceğim kafamdaki tüm negatif düşüncelerimi.
Özlemiyeceğim bile seni bana bıraktığın bu umutsuzluğu almayacağım hediye bile versende. Sana tek sözüm yalnız kaldın ve bir daha arkadaş bulamayacaksın.
Çünkü sen düşünceden, sevmeden, özlemekten, kederden anlamayan kötü bir duvarsın
Eyyy duvar yaptıklarını kar sayma her daim yalnız kalacaksın ve bir gün gelir beni arasanda bulamayacaksın…O zaman her şeyi daha iyi anlayacaksın ve duvar olduğunu unutup ağlayacaksın. Dimdik durduğun günleri arayacak elbet bir gün yıkılacaksın…! ! !