Güneşin ısıttığı kızgın taşlar,
Baharda delikanlı,
Hazanda sönmüş bir ihtiyar.
Ne ömürler tükendi gözlerinde,
Ne baharlar geldi geçti,
Ne yaz, ne kış,
Kaç canlı yaşadı kollarında?
Kertenkele, karınca, yılan...
Oyuklarında umuda boğulan,
Binlerce yaşanılan yalan.
Yeşil allıklar sürülürdü yanağına,
Dimdik, heybetle, ayakta.
Düğümlenirdi yeşil gözlü bahar,
Dört bir yanını tırmalayarak,
Kiracılarıyla birlikte.
Ey, koca duvarın mevsimlik işçileri!
Nerdesiniz?
Kuşlar, kelebekler, ölümüne sevdalılar,
Sarmaşıkla sallanan karıncalar,
Ey, vefasızlar ordusu!
Nerdesiniz?
Yağmur, rüzgâr, güneş,
Dönüp dönüp gidiyor hızla,
Yabani bir çiçeğin arzularıyla,
Toz, duman, yüzlerce taş.
Yapayalnız, tek başına...
Kayıt Tarihi : 5.3.2006 00:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Baktım tek tek hepsiyle başedemiyeceğim
Hepsine az ama öz bir tek yorum yazayım
Diyordum ki
43 YORUM VARMIŞ BENDEN ÖNCE
Hay aksi...
Yine geç kalmışım
Ne baharlar geldi geçti,
Ne yaz, ne kış,
Kaç canlı yaşadı kollarında?
Kertenkele, karınca, yılan...
Oyuklarında umuda boğulan,
Binlerce yaşanılan yalan.
Ömürler tükenirken solgun baharlarda ve tükenen ömürler soldururken en güzel mevsimleri, kiminin koynunda yılan, kiminin kolunda insan umuda boğuldu. Onlarki, boğuldukları her umutta, gün aralığına sığdırdıkları tertemiz düşlerini bıraktıkları yerde bulamadılar.. HATIRALAR EN VEFALI DOSTLARDIR. GÜN OLUR UNUTULUR SADECE DOST KALIRLAR...
Nerdesiniz?
Keşke duysalardı da vefasız'lık yakıştırmasaydık onlara... Tebrikler..
Özge Özen
TÜM YORUMLAR (40)