Duvar Şiiri - Özkan Özdoğan

Yıkılıyor gözlerimin önünden
içimde kaybolan duvarlar.
İlk güneş yaprağı
suların içinden çavarak geliyor,
ufukta açılıyor
ve başka bir gün,
tüm yeni doğanlar gibi
ağlayarak başlıyor ilk nefesine.
Saklanan ne varsa görünmeyen yerlerde,
yağıyor üzerime günahından arınıp.
Omuzlarımda birikiyor
her arta kalan damla,
boyumu aşıp sözümüz kesiştiğinde
bir kere daha ıslanıyorum
geçmişim ve bugünümle...