Çocuk Şiiri - Özkan Özdoğan

Hep o çocuk içindeki,
elleriyle oyan
ağaç kabuğundan gemileri..
Düştüğünde kanayan yüzünü
başaklarla silen;
kızıl bir düş gören
büyüyen buğday tanelerinde,
gözleri delice açılmış..
Koşarak rüzgara karşı,
ardındaki zamandan kaçan,
boş salıncakları sallayıp,
olmayan,
mutlu çocuklar yaratan;
elini uzatıp da
yakalamaya çalışan,
yakına yolalan güneşi..
Artık sığmasa da ayakların
parmaklıklarından düşlerinin,
büyümeyen dev bir çocuk
senin kaybolmayan gülümseyişin..