Duvar Şiiri - Ahmet Bahçevan

Ah duvarlar
taş, kepiç ve tuğla
Anadolu’da güneşe karşı
eriyince dağ eteklerindeki kar
yaşlıların çömelip yaslandığı

Dolaysız anlatır gözü tutarsa
mızraklı ilmihâlden Kan Kalesi Cengi’ne
başı önünde kuru bir dal parçasıyla
belirsiz şeyler çizerek
konuşan insanları

Çatlağı kapalıdır sığ okumalara
çözülmemiş harf
gezer mi çarşı pazar
açık açık kullanırken kamera
neylesin kırık kalem
Hurufi olsa ne yazar

Ah duvarlar
görünmeyen yerlerinden yaralı
mermi izlerine dayanırlar da
sönmeyecek yangınla yıkılırlar
insanlığın ‘zamanaşımı’ sınırında