Duvar Şiiri - Adem Ulutaş

Çığlık at demir kapı gıcırtılı sesinle
Yolumu kesen duvar ben ağlarım sen dinle

Sen ki heybetin ile gökyüzüne uzarsın
Ölülere özgürlük yaşayana mezarsın

Kaç mahkumun sırrını dinledin de sır ettin
Kaç masumun gününü geçmeyen asır ettin

Gölgene minder atıp yaslananlar oldu mu?
Başını vura vura uslananlar oldu mu?

Geçit vermen kimseye nedir kul ile derdin
Kimler koptu dalından söyle kaç fidan derdin

Bağrını delmek için kim açtı sana savaş
Ümidini yitiren var mıydı yavaş yavaş

Ranzasına uzanıp ağlayanlar oldu mu?
Boynuna ası ipi bağlayanlar oldu mu?

Kader deyip boynunu bükenleri gördün mü?
Pişmanlıktan gözyaşı dökenleri gördün mü?

Zalimin mazlumlara hükmettiği yer miydin?
Kötülüğü görünce susar mıydın der miydin?

Doğduğunda güneşin yolunu kesen misin?
Ay doğar mı geceler aya engel sen misin?

Ancak görebilirim sönük üç beş yıldızı
Geceleri içime çöker ince bir sızı

Bitsin kabuslu gecem ağar tanyeri ağar
Bulutsuz gözlerimden her gece yağmur yağar

Geceler hüzün verir beni kasvete boğar
Karanlıklar içinden yeni bir güneş doğar