Duvar Şiiri - Rukiye Ertaş

Beraber inşa ettiğimiz duvarları
Teker teker yıkıyoruz şimdi!
Hayat denilen; dipsiz sandığımız kuyunun,
Dibini görmek üzereyiz...
Kimleri dost edindik?
Kimleri düşman,
Bizden iyi kimse bilemez...
Kimlere güvendik,
Kimleri göz ardı ettik?
Bu ikimizin bilecekleri...
Duvar inşa etmek,
Yıkmaktan daha az acı verirmiş.
Bunu öğrendim...
Duvarımızı yaparken,
Ağrıyan kolumuzun, bacağımızın yaralarını
Tek başımıza saracağız şimdi...
Bu daha kötü
Daha acımasız...
Kaçırma Gözlerini Benden!
Biz depremlerin olmasına birlikte neden olduk...
Herşey somut olarak aynı bu felakette
Yalnızca bir şey farklı...
Enkazın altında can veren,
Bedenlerimiz değil, Aşkımız...
Şimdi artık tek depremzede
Kandili Sönmüş Ruhlarımız...

(Kısaltılmıştır...)