Büyümeye başladığım zamanlar da
duvarlar örmeye başladım hayatıma
her hayal kırıklığında
bir tuğla daha koydum duvarıma
artık öyle büyümüştü ki karanlığın içindeydim.
Bir gün bir ışık süzüldü çatlayan duvarımdan
gözlerimi kamaştırdı, heyecanımı hatırlattı
kapılıp gizemine koşu verdim geldiği yöne
duvarım yıkılmıştı, ışığa koşan kelebekler gibiydim
yanacağımı bile bile ateşe yürümekti bu
ışığa yaklaştıkça yanıyordum, yanıyordumda
farkına varamıyordum, yavaş yavaş küllendiğimin
ışığım söndü, karanlık çöktü yine duvarımın arkasındayım
bir daha yıkılmaz bu duvar,
sonsuzluğun içinde kaybolup giderim.
Kayıt Tarihi : 8.2.2011 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
albüm şiirlerime bir göz atarsanız yazılış tarzlarını incelerseniz size yardımdımcı olacaktır eminim mesela şiire başlarken 11 heceyle deneyin 10 puan saygılarımla
Aramıza yeni katılan dostları kutluyorum. Şiirlerini yorumlarken, kırılgan olabileceklerini, kendimden biliyorum. Yazdığımız her şiir, öyle anında ' cuk ' diye oturmuyor ki!.. On yıl öce yazdığım bir şiirde sözcük yeri değiştirdiğim gibi, daha geçen ay yazdığım şiirde de bir ismin 'hali'nde değişiklik yaptım. Niçin söylüyorum bunları; kimi şair dostlarımızın şiirden soğumağa varan stres yaşadıklarını duyduk. Biline ki şiir hemen oluşamıyor.
Şairimiz Aslı DİKBASAR, ' Duvar ' şiirinde, olup-biteni öykü tadında güzel anlatmış. Kutluyorum.
Kendisine, antoloji.com/da kayıtlı ' Bunalım ' başlıklı şiirimin girişiyle eşlik etmek istiyorum:
' Neden ağlamaklıdır sesi
' Türkü söyleyen şu kızın!?
' Kimin yüzünden vurur alnıma
' Dallardan sarkan hüzün!?
' Niçin yorgun caddeler bugün;
' Uyumadılar mı yoksa gece!?
.................................
................................
*Nadir ŞENER HATUNOĞLU: matematikçi-bilim uzmanı*
TÜM YORUMLAR (6)