Duvar Şiiri - Ömer Akçayır

Duvar,kimine süs gibisin, seni boyarda boyar.
Kimine küs gibi ki dibinde ağlar.
Siyahta asisin, beyazda masum,
Heybetini de unutmamak lazım.

Duvar,
Çoğu şairin sırdaşısın,
Çoğu aşkın yoldaşı,
Nelere şahittir kirişlerin.
Neleri örter gövdelerin.
Sen de gizlemesen onca günahı,
Kahhar olur âlemlerin ilahı(c.c.)
Ve sen gizlersen bir tek günahı,
Settar olur âlemlerin ilahı(c.c.)

Duvar,
Nice yiğide engel oldun katman mı katman,
Nicelere mezar oldu bir saniye yatman,
Dört duvar arasında doğdum ben,
Sen olmadan da kabir de yatmam.

Duvar,
Yeşil, turuncu, mavi, sarı,
Sana takıldım her kat yukarı,
Kumdan, taştan ve demirdensin,
Cehil gibi olmalı ki insan sana benzesin.

Duvar,
Göze perdesin küçüklü, büyüklü,
Her konumunda bir ince mana yüklü,
Takvime denk uzadı boyun,
Beşeri oyuncak ettin, küreyi oyun.
Düştü mü dev gölgen bir komşuya,
Heybetin nam salar cılız bir korkuya.

Duvar,
Mabedimin kutsi süsüsün,
Sen kal avluda, âlem yürüsün.
Renk renk bezedin ufuklarımızı,
Sineye çektin hep konuştuklarımızı.
Girmezdin eskiden komşular arasına,
Bir düştün ki sorma, bencillik belasına,
Kestin muhabbeti, hapsettin insanlığı odasına.

Duvar,
Filistin’de utanç oldun, meydanlarda anıt,
Manalara perde oldun, isteme şimdi kanıt.
Set olmak mı istiyorsun? İşte cehalet, işte vahşet,
Yık bedenini zalimin başına ki, gadri yok et.

Duvar,
Bana soğuktur sinen, beni keser köşen,
Geceleri hep sardı beni endişen,
Anlatma sakın iç dünyamı kimselere,
Olur ki rüyalarıma ortak isen...