Duvar Şiiri - Gürsel Cengiz

Ressamın bile imrendiği
Mat boyalarla
Ecellerini duvarlara işleyen

Tahta ranzalarda bir ömür yatan
Her çiziği ömürden bir günü
Birde umudu anlatan

Ellerindeki
Özlemin acı izleri

Biçimi bet
Kokusu rutubet
Dokusu insan

Hapishane duvarlarına karalanan
Özgür bir kırlangıçta saklı
Düşleri

Ömürleri
Kaderlerindeki
Kapkara bir zülüf gibi
Önlerine taralı

Yüreklerinde umutla besledikleri
O ceylanlar artık yaralı

Anılarını saracak çaputları
Ellerinden alınmış

Tepedeki güneşin ışıltısı bile
Örülmüş demir mazgallarla
Birilerince çalınmış

Ondandır uykularında bile
Yüreklerine doğru
Kanat çırpan kuşlara

Gözü yaşlı
Sevdaları sorarlar

Ne hikmetse
Anlaşılmaz ki bu insan yüreği
Bu rüyaları bile hayra yorarlar

Tersine dönmüştür her şey
Mendillerine yağmur vurmaz
Islanmaz

Dolu vurmuş ömürlerinin
Can alıcı yerine
Bulanık sular bu hasretle durulmuş

Özlemenin bile hesabı
Onlardan sorulmuş...