Duvar Şiiri - Ramazan Kağnıcı

Dosta gitsem beni başından savar
Düşman desen zaten kapıdan kovar
Yüzüme gülmeyen çok dostum da var
Vefalı dost gibi gülersin duvar

İnsanlardan bitmez gönül hasarım
Duvar, senin suratına basarım
Çivi çakar her şeyimi asarım
Gene de dost gibi gülersin duvar

İnsanım, bazen kaçar ayarım
Üzerinde yumrukları sayarım
Tutar seni renkten renge boyarım
Gene de dost gibi gülersin duvar

Suratına bazen yazı yazarım
Kazma alır her yanını kazarım
Beğenmem şeklini senin bozarım
Gene de dost gibi gülersin duvar

Ne insanlar gibi dostluk kesersin
Alınganlık edip ne de küsersin
Sen benim için büyük esersin
Vefalı dost gibi gülersin duvar

Dost yokmuş dünyada budur kararım
Gene de kendime bir dost ararım
Seni hiç unutmam sadık duvarım
Vefalı dost gibi gülersin duvar

Çiğilliyim, vefa nedir bilirim
Sıkılırsam gerçek dosta gelirim
Dost yolunda bir kar gibi eririm
Vefalı dost gibi gülersin duvar