Dutluk'ta Bir Gün Şiiri - Ali Koç Elegeçmez

Siyah-beyaz dutlardan oluşmuş o ormanı
0n bir ya da on iki yaşlarımda tanıdım
“Annenden izin al da, biraz dut toplayalım
Sepetini al da gel, hemen yola çıkalım
*
Yolumuz biraz uzak, fazla geç kalmayalım
Zeval vakti gelmeden yine burda olalım
Gelecek misin Ali?” deyince arkadaşım
Elbette bu teklifi sevinçle karşıladım
*
Eğlencesi sinema , dallık ve panayırlar
Bir de futbol maçları olan müthiş günlerde
Mutluluğu ararken izlenen filmlerde
Saklambaç ve körebe oynadığım sokaktan
*
0n bir yaş çocuğunun körpe kanatlarıyla
Benim için bilinmez diyâra uçacaktım
Böylece sokağımdan enginlere açılan
Çocuksu maceramın “oğlanı” olacaktım
*
Elimdeki sepetle dutluğa geldiğim gün
Dutla dolu dalları görünce afalladım
Dalları siyah, beyaz , pembe dutlarla dolu
Ağaçların altında sanki bir rüyadaydım

Her biri ayrı tatta dutları yudumlarken
İki dudağımı da tam üç renge boyadım
*
0ndan sonra her hafta sonunda buradaydım
Koca bir haziranı dutlarla tatlandırdım!
Dalardaki dutları topladım büyük zevkle
Bir gün suya atladım Cevizlik Deresi’nde
*
Ama bu atlayışım ilk ve son oldu elbet
Bilmediğim sularda yüzmedim ilelebet!
Çünkü o gün derenin akan kirli suyunda
Biri beni çekmese az daha “boğulcaktım”
Bütün sevenlerimi acıya boğacaktım
*
Şimdi geçmişe bakıp diyorum ki sizlere:
Zaman, bu dere gibi hep akacak hükmünce
Dutluğa gittiğimde yaşadığım serüven
Yediğim dutlar gibi kalacak beynimizde
*
Yediğim o dutların dilimdeki tatları
Dilimden gitmeyecek, belki bütün ömrümce
Bu yüzden ah çekerim dutluğu düşündükçe
Ah dutlarım, dutlarım! siyah-beyaz dutlarım
Artık ne siz kaldınız ne de arkadaşlarım!
……………….*……………….
07.nisan.2019/pazar