Dut Mevsiminde Büyümek Şiiri - Ahmet Arslan

Bir ayrılığı saatler boyu,
Kafamı patlatırcasına,
Düşünerek ve yazarak,
Derde ve güne eklemek,
Gayrı,
Harcolmaz…
…
Şimdi, dut mevsimlerinde ağaçları altın sarısı,
Yaprakları içinde en hastalık rengini çizerek,
Verem bir resme yatarak uyumak,
Ve mışıl bir uykuda çocukluk kirpiğini,
Hiç olmadık zamanda,
İkimizden biri sanmak…
…
Nazlı bir sazda türkü, bir notaya düşmüşsün gibi,
Olunca bir kulak misafiri,
Beyoğlunda kafeden içeri,
Dinlediğim en efkarlı yerinde,
Saçın elimde, bir tutam parmağıma dolanırsın…