bu dut mevsimidir
ilk ayrılığın.
siyah üzümlerdir gözlerin
alıpta koparamadığım
üzüm karası gözlerin.
her günün gecesinde
gecenin son demlerinde
ok kirpiklerinin
gözlerine indiğini düşlerim.
ovaların dağların
nehirlerin ardından,
bireyselliğim
beni bir kuytuya bırakır da
ağlıyamam,
utanırım...
yazarım sabahlara değin
anlıyamam
kendimi birtürlü...
Kayıt Tarihi : 25.10.2006 22:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)