Dut Ağaçları Şiiri - Necla Maraşlı

DUT AĞAÇLARI

Ben şimdi bir kilise mumunun karşısında
Güneşin doğuşunu diliyorum
Saçlarımın sanem duruşlarını eğirirken
İnançlarımın sunağına

Bütünlükten düştüm
Tezat uçurumunda kırıldı bacağım
Topal çıktım yüksek tepelere
Kanatsız yakınlaştım kiliselere

Moshos’um ben
Tımarhane adasından
Ayios Dimitrios Ta Salina’ya kaçtım sonra
Ay
Ve
Su
Ay
Ve
Su
Güzel bir kokuyum şurada
Şurada bir korsan
Savrulup duruyorum
Dut ağacı dallarından
Dut ağacı dallarına

Dengemdir deli aklımda uzayan bu sessizlik
Bir tarafımı diğer tarafımdan duymaya
Göğsümdeki bu oyuk
Bir çan sesinden kalma

Ben şimdi bir kilise mumunun karşısında
Güneşin doğuşunu diliyorum
Ve şahadetini
Memelerimin ucunu
Ve göbeğimin kabarığını sırlayan
Aramızdaki aynanın
Seni kokladığıma

Gözümün damlalarında uzayan
Kırık ışıkları camların
Binlerce soyunağından geçirip dünyanın topal bacağımı
Sözün tanrısına geldim

Ben şimdi bir tek şey
Ben şimdi bir tek şey
Geceden
Ak bir eğiliş istiyorum.

Necla Maraşlı