Dut Ağacım... Şiiri - Yıldız Özdemir

Dut yapraklarının ardındayım ben…
Dallarım da serçeler serenadı..
Güneş ışığı, oyuncağım rüzgarla
İpeği tırtılın kozasında,
Yumuşacık sevgileri anımsatan.
Meyvelerim, dalların arasında..
Albenisi yapraklarının ardında
Alacalı mor. alacalı kırmızı..

Kızıl kahve duvarlarım var…
Çocukluğumdan kalan…. Zamanla yığılan…
Yaprakların kıvrımlı yeşili gibi gönlüm..
Duvarlarıma çarpan rüzgarla ses veren..
Ezgileri giz. sevgi/ lerim siz diye çınlayan..

Alacalı mor dutum…
Gölgen de, bereketli iç seslerin sohbetleri
Eli şakağın da bir kadın.. Suskun,
Anaların en güzeli..
Uzaklara bakmakta gözleri..
Ağarmış saçları belgeleri..
Toprak kokusunu,
Evlat kokusunu omuzlarına almış
Kuvvetleri yetse,
Bileşkesini bulsa…
Uzanacak elleri sonsuza…

Az kaldı alacalım..
Tutacağım sonsuzluğun ellerinden…
Az daha işim var.
Benim de omuzlarım da evlat kokum,
Serçelerimin serenadıyla,,
Yüreğimde ezgileri giz, sevgi/ leri siz sesleri var..