Dut Ağacı Şiiri - Ayşe Uçar

ağaçlarda toplanmış serçeler
uyanamadığım kadar gri gök
toprağın parmak arasında
fırtınanın izleri

bu hava
bu sis bu karaduman içe çöken körbela
sıkıntının nokta atışı
buhurlu camlar

dışarıda
çoğul hengame çoğul çığlıklar
dolu dizgin yağmurlar iniyor çakıl taşlı yollara
kayıt alıyor kaldırımlar aceleci telaşlı
koşuşturmaları

geride
kaldı güneşin kapalı gözleri
mor bir salkım tanesi gibi yaşam
kesişen hayatlarımızda ufacık bir anı
ıslak öpücükler

kimsenin
göremediği kimsenin bilemediği
dut ağacının yapraklarında derin uykuda
serinliyor aşk

içimde kat kat çoğalan arzulara açık kapılar
rüzgârlarsa hiç dokunmuyor toza toprağa
toprakta gizli gömü aşkın
hercai nüvesi

güneş açarsa
rengarenk meyve verecek gelecek yaza

.........

18072024
10:41