Bir dut ağacı vardı evimizin önünde,
Kayıp düştüm dalından geçmiş günün birinde.
İp atardık dalına, bir salıncak kurardık,
Tahir, Zehra ve Gülten gölgesinde oynardık.
Tahir, dut gölgesinde bir türkü tuttururdu,
Çocuk olduğumuzu hepten unuttururdu.
Durdu yengem bahçeden 'Tahir! ' diye ünlerdi,
Unutulmaz o günler, ne de güzel günlerdi.
Kayıt Tarihi : 27.2.2007 13:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!