Düşüyorsun Gönlümden Şiiri - Celal Bahar

Her geçen gün;
Biraz daha düşüyorsun yükseklerden,
Biraz daha yitiriyorsun güzelliklerinden,
Sen kaybettikçe sendeki seni,
Başkaları işgal ediyor taşıdığın o bedeni.

Ve sen her geçen gün biraz daha değişiyorsun,
Dışın aynı gibi olsa da derinlerde başkalaşıyorsun.
Öldürmek istiyor olsan da bendeki seni,
Koştukça gönülden gönüle,
İyiden iyiye basitleşiyorsun.

Ve ne seni bu halde gördüğüm her gün;
Ben kendimden biraz daha utanıyorum.
Toz konduramadığın aşk bu muydu diye,
Kendi kendime hesap soruyorum.
Mazide ki sen geldikçe aklıma,
Bu günkü senden utanıyorum...

Hani çıkıp ta karşıma, biraz dürüst olsaydın,
Yaşadığımız onca anıya, mertçe sahip çıksaydın,
Sevdiğimi sandım ama sevmiyor muşum demek yerine,
Ayrılığa başka bir bahane bulsaydın,
Bu günkü gibi düşmezdin gözümden,
Bir hain misali kovulmazdın gönlümden.

Şimdi başkaları için kararlı bir şekilde,
Çok ama çok sevdiğini söylemişsin,
Güldürme beni, sen aşkı bilmediğinden,
Sevdim diyerek kendini kandırmışsın.
O kutsal duyguyu boşuna kirletmiş,
Gerçek aşkı yaşayanlara ise haksızlık etmişsin.

Sormazlar mı adama,
Sevdiğini sandığınla yaşadıkların gelince akla,
Sevdim dediğine neler yapmazsın yosma.
Gerçi aşktan anladığın buysa sende haklısın,
Biraz ondan, biraz benden aşkı sende tatmışsın.