Ne yediğim koz helvanın tadı kaldı
Ne gençlik aşkından yudumlanan suyun
Çevirdiğim pedalların izleri yok yollarda
Düşüp yaraladığım dizlerim kanıyor hala
Çıktığım kapkara basamaklar aşındı
Kan ter içinde gece
Kan ter içinde her yanım
Her yanım bu gece vurgun içinde
Kurşun yemişim, sürgün yemişim
Bu sana ilk gelişim
Vur emriyle düşmüşüm kapına
Devamını Oku
Kan ter içinde her yanım
Her yanım bu gece vurgun içinde
Kurşun yemişim, sürgün yemişim
Bu sana ilk gelişim
Vur emriyle düşmüşüm kapına
Çocukken rüyamdı, hele bir ara neredeyse her gece düşerdim bahçemizdeki incir ağacından.. Ve soluk soluğa uyanırdım, kalbim çıkacak gibi atardı heyecandan...
Nineme anlatırdım, o da 'büyüyorsun da ondan' derdi...
Büyüdük.. Hem de epeyce... Şimdiki korku bir başka, çıktığımız bir ağaçta yok oysa... Ama 'düşme korkusu' baki.. Üstelik rüya da değil artık, zihnimizin derinlerine yerleşmiş, ruhumuza sinmiş bir korku...
Adına ister 'kaybetme korkusu' densin, ister beklemediğimiz bir yerden çıkıverecek bir tehdit, tehlike korkusu...
Kim ne derse desin bana göre 'yarın korkusu', bunun adı...
Bulamadığımız dünlerin... Verip alamadığımız sevginin... Samimiyetsizliğin, belirsizliğin korkusu...
Çok etkileyici bir şiir.. Özellikle dili çok hoştu Canan Hanım..
Kutluyorum bütün içtenliğimle...
özlenen anıların olması da güzel..kiminin özleyecek anısı bile yok..şiir güzeldi.
Anılarda kalacak çevrilen pedallar, çıkılan ağaçlar, koşulan yokuşlar. Her yaşın başka sporu, başka özellikleri, güzellikleri var.Önemli olan düştüğünde seni kaldıracak bir el, sana sevgiyle bakan bir çift göz, bir yerin acıdı mı diye soran biri olmalı. DAHASI, ACINI DUYMALI YÜREĞİNDE...
KUTLUYORUM İÇTENLİKLE VE SEVGİMLE CANAN HN. NİCELERİNE...
Ne yediğim koz helvanın tadı kaldı
Ne gençlik aşkından yudumlanan suyun
Çevirdiğim pedalların izleri yok yollarda
Düşüp yaraladığım dizlerim kanıyor hala ............/
Son baharda esen o hazan rüzgarlari,yüregimizdeki umutlar gibi sokaklarda biriken o bakir renkli yapraklari katar önüne,alir götürür kendisinin bile bilemedigi bir yerlere,tipki kaderin,hayatin bizimle debellesip,bizlerden birseyleri koparip, alip bir yerlere götürürdügü gibi..Gidenden geriye kalan sadece hazin bir burukluktur hatirlandikca..oysa ne o simsiyah saclarimiz,nede bizi kanatlandirip ucuran dizimizdeki dermanimiz kalmistir,eskisi gibi..!Bazen bir heves gelir icimize,sorariz icten icten,kendi kendimize,Acaba yine eskisi gibi olabilirmiyim diye..? sonra,sonra öyle bir mahsunluk cökerki insanin icine,hickiriklar bogazinda dügümlenir,susarsin..aglayamassin bile..!Bir filim seridi gibi dizilir önüne,isik hiziyla gelip gecen o koskaca yillar..ve hoyrat ellerde,belkide zamanindan önce sönüp giden yildizlar..!
Beni yine hüzünlendirip,duygulandiran bu son derece etkileyici,hayli emek verilmis,övgüye layik degerli siiri ve degerli saire Canan AKPINAR hanimi cani gönülden kutluyorum.Selam ve saygilarimla.
seven yürekten dökülen nameler
hakka..umutlar taşır
günün aydınlık ümitli
hayaller gerçek olsun
kutlarım değeli eseri
hüzünlü ve hüzünlendiren mısraları yazan değerli şairemi kutluyorum.
Yanıyor elleri yüreği şiirin'mevsim istediği kadar soğuk olsun havada ümidi yakan rüzgar saygılar Canan hanım saygılarımla
Eskiler elbette eskiyecekler .. Bence önemli olan eskileri eskitmemek .Onlarla barışık ,onlarla hayat dolu s, onlarla hayatı çözmek,onlarla gülümsemek :) v.s
işte o vakit yere daha sağlam basacağız ..en azından kolay düşmeyeceğiz.. Canan hanım kaleminizin daim olması temennisiyle nacizane yorumladım .
Kutlarım tam puanımla ..saygılar..
Duygu yüklü başarılı çalışmanızı tebrik ediyorum Sn Akpınar..
Yaşama sevinciniz daim olsun dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
Bu şiir ile ilgili 49 tane yorum bulunmakta