Düşüş Şiiri - Ao Kaori

Önce, etrafımdakilerin devrilişini farkediyor gözlerim,
Sonra rüzgarın ıslığını duyuyor kulaklarım...
Yerin hissi kayıyor ayaklarımın altından,
Ve yön duygumu kaybediyorum.

Soğuk, üşüyorum, kimse kalmıyor etrafımda.
Karanlığı görüyor ve sessizliği duyuyorum
Kalbim, tutunacak bir dal arıyor, fakat bulamıyorum.
Kaptırıyorum kendimi hiçliğe ve hiçe bırakıyorum kararı.

Ne olacağım bilmiyorum.
Çaresiz bekliyorum.
Dokunmanın nasıl birşey olduğunu hatırlamaya çalışıyor ellerim,
Işığı unutuyor gözlerim, ve kulaklarım sesi...

Sonu olmayan bir kuyuya düşer gibi,
Yokluk esir aldığında zaman terkediyor beni.
Sesim çıkmıyor. Yardım isteyemiyorum.
Düşüyorum, sonsuza ve sonsuzun gelmesini bekliyorum.

Beynim duruyor.
Düşüyorum,
Düşüyorum...
Ve buna engel olamıyorum