Düşüş Şiiri - Kağan İşçen

eski sesler
pencereden bakan annenin şefkati
bir çocuk kendi kendine konuşuyor
dilsiz sağır
sisli gri
eski filmler gibi
akşam gezmesi dönüşü tutan uyku
unutturur yıldızları
gülmek her zaman alçak gönüllü
ağaçlarda keskin bir karanlık
aşk daima
asla bulunamayan o yokluk
var olan bulunamamazlık

uzak değiliz birbirimize
işimiz varolan bir yokluğu bulamamak
ancak arayıp
asla bulamayan
bir gönül ortaklığı
ölüme yataklık eden
iki ayrı evvel zaman

bitmemeli şarkılar
gemiler hep böyle aydınlık mavi
limanlarında dişi bir şıklık
radyoda sarı ekin
yurttan sesler
arkası yarın

sen hep aynen mitolojik yüzlü
deniz kızı
senliyse dışarı eğer
göz boyar narçiçeği sabahlar

hasır şapkamda
ince sesli serin susuşun
ağır mı ağır
pencerenin pervazından
gözyaşlarıma düşüşün