Çoban çeşmesi gibi durmaksızın akar gözyaşlarım
Toprak kokusu siner içime birden ürperirim adeta
Sensizlik korkutuyor kokun geliyor katran gecelerde
Bir telaş alıyor sırılsıklam ter boşanır bedenimden
Nefes alırken seninle gidince ölümü düşünüyorum…
Berrak su gibi akıyorum kurumuş toprağı ıslatırken
Hüzünle mutluluk yan yana bense onlardan uzak
Düş kuruyorum sana ait ne varsa gece yarısında
Ya gidersen hayatın bilinmez karanlık yollarına
Kafa patlatıyorum seninle o an ölümü düşünüyorum…
Suyla toprak kavuştu birbirine sayende akan yaşlarımla
Kara sevdaymış bu düşmeden bilemedim hoş ne ala
Kış geçti ömrümden bahar güneşi doğuyor yüreğimde
Bugün son karamsar bakışlara acıtasyon hikayelere
Bıraktım haline sensizliği mutlu günler düşünüyorum…
Yaz: Mehmet Ali Tuna
01/03/2008
Kayıt Tarihi : 14.3.2008 10:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!