Düsünüyorum yalnızlığım mı beni üzen yoksa hayatın ta kendisi mi?
Bir kuyudan yukarı çıkmaya çalısıyorum kendimce.
Boğuluyorum özlem duyduğum tüm insanların düşüncesinde.
Mahkumum hayatın ta kendisine
Sahip değilim olamadım hiçbir seye
Yaradan bilir halimi iyisiyle kötüsüsyle
Masumum tüm sessizliğimle
Sınava tabiyim kim bilir tüm ömrümce
İstemem artık ne bir gülümseme sahtece
Ne bir matem su yaralı gönlüme.
Yaradan bilir sadece halimi en iyisi ve en kötüsüyle.
Belki oyundur tüm bunlar
Kimine göre belki de bir eğlence.
Yasayamam diye çığlık atarken içimde
Yasıyorum belki de hayatı en acık sekliyle.
Düsünüyorum varlığımı unutup
Sevdiklerimi düşünüyorum...
Hayatımı düşünüyorum..
Uzakları özlüyorum.
Susuyorum, düşünüyorum, ağlıyorum
Ama yasıyorum.
Kayıt Tarihi : 14.1.2017 17:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Öylece akıp gidiyor hayat…
Ne zaman bir aşk eksem, hep uzakları biçiyorum,
Boğuşmaktan yorgunum boğazımdaki iple,
Hayallerimi alaşağı ediyor…
Aranıyorum,
Bir umut, bir umut olmalı şurada bir yerlerde,
Tutunamadığım
Bir daha tutmaya şansımın olmadığı,
O yârin ellerinde yokluk…
Yorgunum,
Kendime dönüyor, düşünüyorum…
Kutlarım, harikaydı… Ömrü uzun olsun sevgili şairemin…
Nicelerine…
TÜM YORUMLAR (1)