Her çeşit mizaçtan insan tanıdım.
Düşünüp taşındım, karara vardım.
Zamane ehlinden bir şey anladım.
Yangına körükle koşandır bizzat.
İnsandan kasıt ne anlamamıştır.
Somurtan yüzünü güleç yapmıştır.
İslama muhannes cephe almıştır.
Dalalet ehlinden taşandır bizzat.
Bir ömür gözlerden saklamış yüzü.
Yanık bir nağmeyle süsler her sözü.
Ne desen anlamaz bozulmuş özü.
Yüksekçe perdeden uçandır bizzat.
Lisanen mangalda kül bırakmıyor.
Hasmından bir tane er bırakmıyor.
Yazınca hokkada mühr bırakmıyor.
Kendini bir cacık sanandır bizzat.
Kalbinin doymazlık yüzünden israf.
Tatmin olamayıp hep eder masraf.
Onda yuva yapmış üç değersiz laf.
Bir masa başında sızandır bizzat.
Avamdır cehlini maharet sanır.
Bir görse kendini candan usanır.
Gözünde perde var, kulağı sağır.
Burnunun dikine gidendir bizzat.
04/08/24
Derdi DercanKayıt Tarihi : 4.8.2024 12:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!