Düşünmeyin Enine Boyuna
Ben öldüğümde getirip koyun beni sevdiceğimin toprağına.
Biz halleşiriz orada yan yana.
Yılların dokunulmazlığını aşarız, sıcaklaşırız.
Bozulmuş olabilir endamı, teni.
Korkmayın açın ve atın beni.
Ya da ateşlerde yakın beni.
Külümü serpin üzerine,
Biz yine sarmaş dolaş olalım diye.
Ben öldüğümde getirip koyun beni sevdiceğimin yanına.
Başucumuza sevgi tohumları ekin.
Bereketini yeni nesillerde bekleyin.
Bir masal gibi girmiştik dünya evine,
Masallar gibi okunacağız yine.
Ben öldüğümde getirip koyun beni sevdiceğimin yanına.
Daha da düşünmeyin enine boyuna.
Orası bana İstanbul da Beyoğlu.
Marmaris, Kuşadası gibi gelir.
Köyümün mevsimlerinde bahar!
Bu can durduk yerde hep onu arar,
Hep ona yanar!
Onunla tartar yaşam da seviyeyi.
Onunla kurar olması gereken dengeyi.
Ben öldüğümde getirip koyun beni sevdiceğimin yanına.
Artık düşünmeyin beni enine boyuna.
Düşünmeyin beni enine boyuna!
Emine Çepni
Emine ÇepniKayıt Tarihi : 28.2.2010 02:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uzun bir acı yaşıyor geride kaln, bitmeyen bir sancı çekiyor kişi
bir süre sonrada o sancıyada o acıyada alışıyor, yaşama dört elle sarılıyorsun:))
Güzeldi.
TÜM YORUMLAR (2)