Düşünen insan! .. Şiiri - Mehmet Sani Özel

Gözden kayboluşuna kişilerin
Kaç zamandır meşgulüm, eskimiş dostlukların
Can çekişine gider gelir, acizliğimi işlerim
Düşüncesini sorguluyorum hasbelkader
Hafızamdaki hayr-ul beşerin..,

Sabıkalı aşklar, tutuklu sevdalar
Günyüzü görmemiş hasret ve vefa bilmez özlem
Önce koşarak gelir sonra bir kara elmas gibi gözler
Yönü kıbleye doğru gönül Mecusi tapınaklarında firar
Berzahta tadat var iken, beğenilmeyene hissi surat asık
Ve o kimse ki, bir sahte tebessüme vefanın belini kırar
Sonra ağıtlar beyitlerde nerde sırçalı saraylar köşkler
Dudaklar yağmurun uğramadığı arazi gibi çatlak
Ve bilinmez mi gözyaşlarına sulanmıyor
Seviştikçe yeşeren otlak..,

Kaygan zeminlerde kalp tutulmaları
Kuru çeşmelerde fesleğen sızlaması ayrılığa
Ve veryansın edilsin yüreğin yürekten ayrı gayrlılığa
Tazelendikçe ufuk, kaldığın yerde olduğun gibi misin hala?
Bunda benim suçum yok, şerh koydum şaha giden dilekçelerine
Şikâyetler mahkeme-i Kübra ya varana dek kıyamdayım
İstemem ki, bukağı vurulsun mahşerde ökçelerine..,

Öldürdüğün gibi dirilt! ..
Diriltebilir misin bir deli sevdayı? !
Seni tanımak mı, çirkefte sersefil görmek vedayı
Hangi ahit kapıları çarpıp, kırıp gitmeyi gerektirirse
Taçlandır vuslata olan vefanı, bakaya vecizeler yansın
Ve hakka dön veçhini, ateşe sarıl nar gibi
Dilini sıdka sür, çok alacağın var gibi
Çık ağdalı telaffuzların kınından
Gözüme gel, meskûn mahalde
Mukimi edepli hayâ sahibi
Baktıkça yüzüne kızaran
Düşünen insan! ..
.., var gibi..,
…

02.12.2006