Düşündünmü?

Hani henüz hiç söylemediğin sözlerin vardı ya.
İçinde sakladığın ve övündüğün gizlerin.
Zirveninde üstündedir diye ezberlediğin.
Sessiz haykırışlarında hissedip, öfkelendiğin.

Susmak bazen erdemdir denir, hissettiğin öfkeyse eğer.
Farzedelim ki öyle, sevgini öfke diye taşıdın senelerce.
Bir tür cezaydı verdiğin, seni seven o kalbe sinsice.
Bir gün dedin yeri gelirse dökerim hepsini olduğu yere.

Yıllar aldı götürdü sizleri, en uzak köşelere.
Bitmez, gitmez, dediğin sevgilide sustu sessizce.
Saçlarına ak düştü, onca sıcak günlere inat bak.
Çizgi çizdi seneler ışıldayan çehrene, heyhat.

Belki de taşıdığın bu yüktü seni bilmeden yoran.
Uzun yıllar sonunda bir tesadüf karşılaştırdı ikinizi.
Bakmak istedin gözlerine bir kez daha merakla.
Uzaktı her şey gibi onlarda bakmayı unutmuştu.
Anlatacak neyin kaldı geriye gördünmü?
Çünkü o Aşk yıllar önce vurulmuştu…