Düşünceyle Yücelten Şiiri - Tuba Gürdere

Kalpten hissedilen bir rüzgardı ömür düşüncede.
Savrulmaya ait bir duyuşta yaşama ses olacak kadar derin.
Derin bir boşluk içinde.
Yaşamın kendisi kadar bilinen.
Tüm duyuşlara dek hissettirendi aşk kendinde.
Hissedilen herşey yaşama bütünler.
Oysa yaşamın kendisi nasıl yarımsa,
kendinden bir dönüşümdür aynı anda tamamlanmak.
Yarım kaldığında ses, dağıldığında duyuş,
Kalpten hissettiren tek bir dokunuş gibi.
Düşüncenin izlerindedir yokluğun en yakınlığı.
Buyüzden suskunluktur dinlemek kalbini.
Her seslentide, yaşamı dinler gibi en içten.
Nasıl anlaşılmaz yaşanılacak olan?
Anlaşılmaz kalıyordu herşey henüz yaşamadan.
Oysa yaşama büğüyen değil, düşünceyle yaşamı büyütendik biz.

Düşüncede en güzel aşk, bir rüzgar telaşındadır.
Zaman ve mekandan öte hissetmektir kalpten.
Ne aşktan geçebilirsin,nede aşk senin yüzünden.
Kalpten tek anda geçtiğin kadarsın aşka.
Ruhu tüm aşka ulaşan ve aşkta zamanı aşan,
yaşayan değil herşeyi aşandır daima.
Bazen tek bir ana sonsuzluk sığar,
bazen sonsuzluk tek bir anda yaşar.
Zaman ayrıdır tüm duyuşlarda ve aşkta.
Aşkta zaman bir rüya anıdır,gelecek ise duyuşun tabiri.
Şimdiki an, öz düşüncedir içimize işlenen.
Düşünce dahi bir an şimdiye dahil değil düşündükçe.
Geçiyoruz kendimizden, aşk içimizden, zaman bizden.
Aşkta zaman sürermiş bir rüzgâr anı kadar.
Kimi zaman derinden duymak için dirilişi.
Kimi zaman kalpten bir esmek için.

Bir derin rüzgarın geçtiği yerdir aşk.
Bir an kendinden geçersin,bir zaman düşüncelerden.
Aşk'a kalbinden bilirsin zamansız esmeyi.
Esebileceğin kadar ruhunla sonsuz buluşurken
düşüncenin özü bir an esintiye hasret yaşar.
Hasret birazda başka rüzgardır yaşanan.
İçin ürperdiğinde,düşüncenin üşüdüğü yerde,
bil ki serin sularda ruhundur arınan.
Gözyaşının nereye düştüğünü göz asla göremez.
Kalbinin gözü ağlarsa eğer,
duyuşun serin esintidir başka iklimden esip geri dönen.
Yada bir çiğ tanesidir ansızın gülerken tende hissedilen.
Aşka yansıyabilmek için duyuşun tek anda var.
Ve o tek an kalbin buluştuğu an'dır.
Dinlemeyi gerçek anlamda duyduğunda hissetmeye gerek kalmayacak.
Duyduğun aşk yüreğinden sana yansıyacak.
Dinlemeyi gerçek anlamda duyduğunda, zamanla hissetmek yaşamak olacak.
Aşk'ı göze alabilmek ve bakışında tutabilmektir yaşamak.
Aşk, baktığın bir noktada buluşmak değil,görebildiğin tek noktada içiçe olmaktır.
En büyük değer sevgiyse, değer mi kalbin gözü başka hiçbirşeye?
Sevgi ulaşılabilecek en büyük değerse yüreğin yollarında buluşmaktır gerçeklik.

Bir nefesi hissetmek, yaşamak değildir.
Bazen bilmediğin bir duyuşa akıp gitmektir kendinden.
Bir nefes kadar yakındır aşk.
Hayat sadece yaşamaya değil sonsuzluğa ulaşmanın kapısıdır.
Sonsuzluğa ulaştığında kilit kalptir.
Hayatı her insan kalbi yaşar ve taşır.
Ancak sonsuzluğu taşıyabilmek için sonsuz bir kalbe ulaşmak gerekir.
Sonsuz duyuşlara kilitlenirsin bazen.
Duyumsarsın bir an.
Aşk; duyulan bir dua gibidir kalpten kabul olunan.
Duyarsın ki susmaya aittir kalbin.
Öyle olmasa duymazdın sonsuzluğa bir zaman.
Sonsuz seslere susabilmek nice konuşabilmektir kalpten.
Susmalısın ki sessizliğin sesi duyulsun.
Asıl suskunluk ses olabilmektir tüm seslere.
Asıl suskunluk bir yakarış, bir dilek, bir duadır kalpten duyulan.
Biz susarız aşka.
Aşk; sonsuz konuşandır daima insanlığa.
Sesin, aşka derinlemesine sustuğunda,sessizliğin ses olup aşkla akar.
Ses olduğunda akıntıya,başka bir iç ses olur suskunluğun.
Asıl sesler derinliklerdedir bilirsin.
Buyüzden suskunluğun, buyüzdendir aşkla savruluşun.
Kalpteki o derinliktir duyuşunu düşünceyle yücelten.